وحید سبزیان پور؛ حدیث دارابی
چکیده
مولانا فخرالدّین علی صفی از نویسندگان قرن 10 هجری و صاحب کتاب ارزشمند لطائف الطّوائف است. این کتاب بطور مستقل در باب محاضرات و مناظرات است و نیز مجموعهای از لطایف طبقات مختلف جامعه را با نثری ساده و ...
بیشتر
مولانا فخرالدّین علی صفی از نویسندگان قرن 10 هجری و صاحب کتاب ارزشمند لطائف الطّوائف است. این کتاب بطور مستقل در باب محاضرات و مناظرات است و نیز مجموعهای از لطایف طبقات مختلف جامعه را با نثری ساده و روان بیان کرده، که دارای فواید تاریخی و ادبی بیشماری است. صفی مطالب این کتاب را از میان کتابهای پیشینیان خود جمعآوری کرده و نیز اطّلاعات عصر خود را به آن اضافه کرده است. این کتاب به بخشهای مختلفی تقسیم شده و در هر بخش به یکی از مسائل سیاسی، اجتماعی، دینی و غیره میپردازد. آنچه باعث تمایز این اثر از آثار مشابه خود میشود این است که در پرداختن به مسائل مذکور از حکایات طنزآمیزی استفاده کرده که موجب تأثیرگذاری مطالب در ذهن مخاطب میشود. نکته قابل ذکر این است که او در بیان این حکایات با توجه به ماهیّت عربی و اشخاص آن، در موارد اندکی به منابع عربی آن اشاره کرده است. این مقاله قصد بررسی و جستجوی منابع عربی باب چهارم این کتاب با موضوع «لطایف امراء، مقرّبان، وزراء و ارباب دیوان» را دارد که صفی جز ثمارالقلوب ثعالبی نامی از منابع مورد استفادة خود نبرده است.