مرضیه یحیی‌پور؛ یلدا بیدختی نژاد
چکیده
مقالۀ پیشِ رو، به بررسی تحلیلی یکی از تیپ‌هایی پرداخته است که در داستانهای ماکسیم گورکی بسیار به‌چشم می‌خورد و حتّی می‌توان گفت استفاده از این تیپّ قهرمان، از ویژگی‌های کار گورکی به شمار می‌رود. ...
بیشتر
مقالۀ پیشِ رو، به بررسی تحلیلی یکی از تیپ‌هایی پرداخته است که در داستانهای ماکسیم گورکی بسیار به‌چشم می‌خورد و حتّی می‌توان گفت استفاده از این تیپّ قهرمان، از ویژگی‌های کار گورکی به شمار می‌رود. با بررسی برخی آثار داستانی و همچنین زندگینامۀ نویسنده می‌توان دریافت که گورکی بیش از همه با این قشر از اجتماع آشنایی داشته، در میان آنها زندگی کرده، رنجهایشان را چشیده و برای اوّلین بار آنها را وارد ادبیّات نموده است. چنانکه کسانی چون گوگول و چخوف «انسانهای کوچک» را وارد ادبیّات کردند، گورکی هم راه ورود بیخانمانها، کولیها و پابرهنگان را به داستان و رمان گشود. او برای «پابرهنه»ها ویژگی‌های منحصربهفردی قائل است که در داستان و از زبان خود شخصیّتها هم به آن اشاره میشود. پابرهنگانِ گورکی، قهرمانانی بالقوّهاند در سیمای آوارگان و خانهبهدوشان. آزادگی، آزادیخواهی، اندیشههای ناب، داشتن روح سرکش و ناآرام و همچنین نگنجیدن در قالبهای تعریفشدۀ زندگی را می‌توان از ویژگی‌های پابرهنگان گورکی دانست.
