منوچهر اکبری؛ مهتاب سالاری
چکیده
پژوهش حاضر، بازی‌ها و ترفندهای بحث‌برانگیز در حوزۀ زبان غزل پست‌مدرن را بررسی کرده‌است و کوشیده با پرهیز از تعصب، زبان و بازی‌های زبانی، این جریان را که گاه تا مرز زبان‌بازی و زبان‌پریشی پیش رفته، ...
بیشتر
پژوهش حاضر، بازی‌ها و ترفندهای بحث‌برانگیز در حوزۀ زبان غزل پست‌مدرن را بررسی کرده‌است و کوشیده با پرهیز از تعصب، زبان و بازی‌های زبانی، این جریان را که گاه تا مرز زبان‌بازی و زبان‌پریشی پیش رفته، بررسی کند. نکتۀ شایستۀ توجه در پژوهشهایی از این دست آن است که در تفکر پست‌مدرن، شاعر با زبان برخوردی متفاوت دارد و محقق در مطالعۀ چنین آثاری با غلبۀ زبان بر معنا و فرم بر محتوا روبهرو خواهد بود. در این دیدگاه، «زبان» ابزاری در خدمت معنا نیست، بلکه زبان و زیباییآفرینی آن میتواند هدف نهایی مؤلف باشد که این موضوع با معیارهای زیباییشناسانۀ محقق سنّتی منطبق نیست. اما سؤال مهم در آسیبشناسی غزل پست‌مدرن این است که: هنجارگریزی/ هنجارستیزی شاعران پست‌مدرن و خروج آنها از قاعدهمندی زبان تا چه حد موجه است؟ و آیا قاعده و قانونی برای این هنجارشکنیهای زبانی هست؟ پژوهش پیش رو کوشیدهاست بازی‌های زبانی رایج در غزل پست‌مدرن ایران را بررسی کند و به پرسش‌های بالا پاسخ دهد.
