Journal of Literary Criticism and Rhetoric
موسیقی، سنجه‌ای در شناخت اوج و فرود رباعی فارسی
موسیقی، سنجه‌ای در شناخت اوج و فرود رباعی فارسی

یحیی کاردگر

دوره 10، شماره 3 ، آذر 1400، ، صفحه 105-126

https://doi.org/10.22059/jlcr.2021.309077.1534

چکیده
  جدای از مضمون رباعی، آنچه بیش از هر ویژگی دیگر موجب برجستگی آن شده، سادگی زبانی، بی‌پیرایگی بیانی، ایجاز و موسیقی گوش‌نواز آن است، اما به سهم موسیقی در حُسن قبول قالب رباعی کمتر توجه شده‌است. این در ...  بیشتر
نقش خطاب در رباعی‌‌های افضل‌الدین کاشانی
نقش خطاب در رباعی‌‌های افضل‌الدین کاشانی

رضا خبازها؛ فرهاد درودگریان

دوره 7، شماره 2 ، آبان 1397، ، صفحه 1-18

https://doi.org/10.22059/jlcr.2018.68443

چکیده
  مخاطب ساختن خویشتن، غیرانسان‌ها، خدا، پیامبر، معشوق، مخالف، خواننده و جز ایشان و نیز مخاطب ساختن انسان‌ها از قول آفریدگار، آغازگر بیش از نیمی از رباعی‌های منسوب به بابا افضل کاشانی است که در رباعی‌سرایی ...  بیشتر
نقد بلاغی و سبکی رباعیات حافظ
نقد بلاغی و سبکی رباعیات حافظ

امید مجد؛ حمیده غلامی

دوره 4، شماره 2 ، اسفند 1394، ، صفحه 17-36

https://doi.org/10.22059/jlcr.2016.57559

چکیده
  این مقاله درصدد است ویژگی‌های بلاغی و سبک‌شناسی رباعیات حافظ را بررسی کند. این قالب ادبی، در دیوان حافظ، سهم عمده و بسزایی را به نسبت غزلیات ندارد، اما ازآنجاکه این شاعر پرآوازه، روح و عصارۀ تعدادی از ...  بیشتر