%0 Journal Article %T سبک اصفهانی در ترازوی نقد تاریخی %J پژوهش‌نامه نقد ادبی و بلاغت %I دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران %Z 2382-9850 %A فضیلت, محمود %D 2012 %\ 08/22/2012 %V 1 %N 1 %P 127-142 %! سبک اصفهانی در ترازوی نقد تاریخی %K تاریخ ادبی %K سبک اصفهانی %K نقد و تحلیل %K شعر %K دوره صفوی و هندوستان %R 10.22059/jlcr.2012.35240 %X سده‌های دهم و یازدهم هجری برای شاعران پارسی گوی ایران، نسبت به دوره‌های قبل متفاوت بوده است. صفویان که در این عصر، فرمانروای ایران بوده‌اند؛ به عللت اشتغال به هویت سازی و بازآفرینی هویتهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و درگیر شدن در جنگهای مختلف،  به شعر و مدح و غزل اهمیت چندانی نمی‌دادند. این عوامل سبب شد که  شاعران مدیحه‌سرا و غزل‌پرداز که بیش و کم به ساختار دربارهای کهن خو گرفته بودند، به هندوستان مهاجرت کنند و به دربار گورکانیان هند پناه ‌برند. نگارنده در این مقاله پس از اشاره به پیشینه روابط ایران و هند و بررسی عوامل مذکور، با استناد به شواهد و قرائن شعری و تاریخی به زاویة دید و نگاه خاص صفویان به مدح و غزل و علل مهاجرت و وضعیت زندگی و پیامد مهاجرت شاعرانی که گاه در سروده‌های خود هندوستان را چون کشتی نوح در برابر طوفان حوادث می‌دانستند، می‌پردازد. %U https://jlcr.ut.ac.ir/article_35240_d01b01640dc8079eac97e7f7381d249e.pdf