Journal of Literary Criticism and Rhetoric

Document Type : scientific-research

Authors

1 Allameh Tabataba,i University

2 Allameh Tabataba’i University

Abstract

Semiology-semantics criticism is an instrument for the perception of meaning.In semiology-semantics, contrary to structural semiology, signs have the opportunity to take on new signs.By creating coherent discourse systems, Gremies paved the way for interpreting the narrations, realizing that there is a drawback in the meaning in the initial narration, which needs to develop into a transcendental sense in a secondary stage at the end of the story.The story of Sheikh San’an is one of the narratives that suffers from the drawback of a chaotic state related to Sheikh San’an at the beginning of the story in which, in view of his dream, he takes an inevitable action which leads to the representation of some discourse systems.In the present research, using content analysis, we made an attempt to clarify that Attar Neishaburi has the intension to alter the undesirable initial state into a favourable one at the end of the narration by a pre-set plan.In analysing discourse systems, the first intelligent discourse system is prevailing. This means that the narrator, using systematic speech acts, depicts the evolution of meaning following an intelligent discourse.Two types of tension-emotional and providence- are created through the story, which assume the second and third status, respectively.

Keywords

تاجیک، محمدرضا (1383)، گفتمان، پادگفتمان و سیاست، تهران، مؤسسۀ تحقیقات و توسعۀ علوم انسانی.
خراسانی، فهیمه (1389)، «بررسی ساختار روایی داستان سیاوش برپایۀ نظریۀ نشانه ـ معناشناسی روایی گرمس»، پایان‌‌نامۀ کارشناسی‌ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت‌مدرس.
داودی‌مقدم، فریده (1392)، «تحلیل نشانه ـ معناشناختی شعر آرش کمانگیر و عقاب؛ تحول کارکرد تقابلی زبان به فرایند تنشی»، فصلنامۀ جستارهای زبانی، دورۀ 4، شمارۀ 1 (پیاپی 13)، بهار، صص 105ـ124.
ــــــــــ (1393)، «تحلیل نشانه ـ معناشناختی گفتمان در قصۀ یوسف(علیه‌‌السلام)»، دوفصلنامۀ آموزه‌‌های قرآنی، دانشگاه علوم‌اسلامی رضوی، شمارۀ 20، پاییز و زمستان، صص 175ـ192.
درودی، فریبرز (1393)، «درآمدی بر انواع نقد و کارکردهای آن»، فصلنامۀ نقد کتاب؛ اطلاع‌رسانی و ارتباطات، شمارۀ 3 و 4، پاییز و زمستان، صص 221ـ234.
شعیری، حمیدرضا (1388)، «از نشانه‌‌شناسی ساخت‌گرا تا نشانه ـ معناشناسی گفتمانی»، فصلنامۀ تخصصی نقد ادبی، سال 2، شمارۀ 8، زمستان، صص 33ـ51.
ــــــ (1386)، «بررسی انواع نظام‌‌های گفتمانی از دیدگاه نشانه ـ معناشناسی»، هفتمین همایش زبان‌‌شناسی ایران، دانشگاه علامه طباطبایی، آذر، صص 106ـ119.
شعیری، حمیدرضا و ترانه وفایی (1388)، راهی به نشانه ـ معناشناسی سیال؛ با بررسی موردی «ققنوس» نیما، تهران، علمی و فرهنگی.
شمیسا، سیروس (1380)، نقد ادبی، چاپ دوم، تهران، فردوس.
ضیمران، محمد (1382)، نشانه‌‌شناسی هنر، تهران، قصه.
عطار نیشابوری، فریدالدین (1389)، منطق‌‌الطیر، به کوشش محمدرضا شفیعی‌‌کدکنی، چاپ نهم، تهران، سخن.
فکوهی، ناصر (1383)، انسان‌‌شناسی شهری، تهران، نی.
گرمس، آلژیرداس ژولین (1389)، نقصان معنا، ترجمۀ حمیدرضا شعیری، تهران، علم.
نصیحت، ناهید و دیگران (1391)، «نشانه ـ معناشناسی ساختار روایی داستان ما تشاؤون براساس نظریۀ گریماس»، دوفصلنامۀ علمی ـ پژوهشی نقد ادب معاصر عربی، سال 2، شمارۀ 3، صص 40ـ63.