ارسطو (1392)، خطابه، ترجمۀ اسماعیل سعادت، چاپ اول، تهران، هرمس.
الجارم، علی و مصطفی امین (1392)، البلاغة الواضحه، ترجمۀ ابراهیم اقبالی، چاپ دوم (اول ناشر)، تهران، فرهنگ‌نما.
تفتازانی، سعدالدین (1391)، مختصر المعانی، چاپ دهم، قم، دارالفکر.
جرجانی، عبدالقاهر (1368)، دلائل الاعجاز فی القرآن، ترجمۀ سیدمحمد رادمنش، چاپ اول، مشهد، آستان قدس رضوی.
ذوالفقاری، داریوش (1392)، «بررسی تطبیقی دو چاپ متفاوت از
شاهنامه‌ی فردوسی بر مبنای علم معانی»،
فصلنامۀ کهن‌نامۀ ادب پارسی،
دورۀ 4، شمارۀ 4، زمستان، صص 45ـ56.
ذوالفقاری، داریوش و نرگس محمدی‌بدر (1389)، «نقد بلاغی بیت معروفی از
شاهنامه»
فصلنامۀ کهن‌نامۀ ادب پارسی،
دورۀ 1، شمارۀ 2، زمستان، صص 15ـ27.
رجایی، محمدخلیل (1376)، معالم البلاغه در علم معانی و بیان و بدیع، چاپ چهارم، شیراز، دانشگاه شیراز.
شفیعی‌کدکنی، محمدرضا (١٣۷٩)، موسیقی شعر، چاپ ششم، تهران، آگه.
شمیسا، سیروس (1381)، انواع ادبی، چاپ نهم، تهران، فردوس.
ـــــــ (1393)، معانی، چاپ چهارم، تهران، میترا.
علوی‌مقدم، محمد و رضا اشرف‌زاده (1387)، معانی و بیان، چاپ هشتم، تهران، سمت.
فردوسی، ابوالقاسم (1386)، شاهنامه، به کوشش جلال خالقی‌مطلق، دفتر پنجم، تهران، مرکز دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی.
مطعنی، عبدالعظیم ابراهیم‌محمد (1388)، ویژگی‌های بلاغی بیان قرآن، ترجمۀ سیدحسین سیدی، چاپ اول، تهران، سخن.
)