ارسطو (1371)، ریطوریقا (فن خطابه)، ترجمۀ پرخیده ملکی، تهران، اقبال.
انزابی نژاد، عبدالحسین (1367)، اصول علم بلاغت در زبان فارسی، قم، الزهرا.
انوشه، حسن (1376)، فرهنگ نامه ادبی فارسی، تهران، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
آقا حسینی، حسین، محمود براتی وفاطمه جمالی (1390)، «اهمیت پرسش در متون عرفانی»، کاوشنامۀ زبان وادبیات فارسی (کاوش نامه)، س 12، ش 22، صص 131- 160
تفتازانی، سعدالدّین مسعود (بیتا)، مختصرالمعانی فی تلخیص المفتاح، قم، مصطفوی.
تقوی، نصراالله (1363)، هنجار گفتار در فن معانی و بیان و بدیع فارسی، اصفهان، فرهنگسرای اصفهان
رجایی، محمد خلیل (1359)، معالم البلاغه، شیراز، دانشگاه شیراز.
رضانژاد، عبدالحسین (1367)، اصول علم بلاغت در زبان فارسی، قم، الزهرا.
شمیسا، سیروس (1379)، بیان و معانی، تهران، فردوس.
صادقیان، محمدعلی (1371)، طراز سخن در معانی و بیان، یزد، ریحانة الرسول.
کزازی، میرجلال الدین (1385)، معانی زیباشناسی سخن پارسی، تهران، کتاب ماد.
محمودی، مریم (1393)، «بررسی اغراض بلاغی خبر و انشا در سبک تعلیمی ناصرخسرو (با تکیه بر دیوان قصاید)«، سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، س 7، ش 2، (پیاپی 24)، صص. 251-266.
میرباقری فرد، علی‌اصغر و محمدی، معصومه (1389)، بررسی و تحلیل نقش پرسش در آثار عین القضات همدانی، مجلۀ پژوهشهای ادبی، سال 7. شماره 29، ص 166
نجاریان، محمدرضا (1390)، چندگانگی و چندگونگی مضمون در دیوان سعیدا نقشبندی یزدی، مجله پژوهش‌نامه ادبیات تعلیمی، سال سوم، شمارۀ دهم.
وحشی بافقی، کمال‌الدین (1362)، دیوان اشعار، تصحیح م. درویش، تهران، جاویدان.
هاشمی، احمد (1388)، جواهر البلاغه، ترجمۀ حسن عرفان، قم، بلاغت.
همایی، جلال‌الدین (1374)، معانی و بیان، به کوشش ماهدخت بانو همایی، تهران، هما.
)