Journal of Literary Criticism and Rhetoric

Document Type : scientific-research

Authors

1 Ph.D. Candidate in Department Persian Language & Literature, Shahid Chamran University of Ahvaz

2 Assistant Professor in Department Persian Language & Literature, Shahid Chamran University of Ahvaz

3 Professor in Department Persian Language & Literature, Shahid Chamran University of Ahvaz

Abstract

What can make the delicacy and the linguistic and expressive beauty of literary works, including prose and poetry, to be revealed is the level of skill and familiarity with rhetorical science, through which and with the help of them, one can express a meaning in different ways in terms of literary and artistic creativity. However, this is due to the fact that the differences are based on imagination. The critical comparison of these works can be very effective and constructive in their better and more accurate understanding. Therefore, the present research is to analyze and criticize "expression" in ancient and contemporary Persian rhetoric books through a critical and scientific approach and to show, using enough evidences and avoiding any love or hatred, its shortcomings and deficiencies. Almost all existing sources of "expression" from the old to the contemporary period have been investigated in present study, and the existing similarities, differences and contradictions, including imperfections, were analyzed through a three level critical exploration. The findings show that the authors of most rhetorical books have turned to imitation and repetition in their definitions, proposing their viewpoints and examples and have been suffering weaknesses and shortcomings such as Arabism, extreme fluent-writing, and using abbreviations, details and difficult examples.

Keywords

آقاحسینی، حسین و محبوبه همتیان. (1394). نگاهی تحلیلی به علم بیان. تهران: سمت.
آهنی، غلامحسین. (1357). معانی و بیان. تهران: مدرسۀ عالی ادبیات و زبان‌های خارجی.
احمدنژاد، کامل. (1392). معانی و بیان. چ 2. تهران: پایا.
تقوی، نصراالله. (1317). هنجار گفتار. تهران: مجلس.
تجلیل، جلیل. (1370). معانی و بیان. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
ثروتیان، بهروز. (1383). فنّ بیان در آفرینش خیال. تهران: امیرکبیر.
ـــــــــــــ . (1369). بیان در شعر فارسی. چ 1. تهران: برگ.
دهخدا، علی‌اکبر. (1377). لغت‌نامه. چ 2. تهران: دانشگاه تهران.
رنجبر، احمد. (1385). بیان. تهران: اساطیر.
رادویانی، محمد‌بن عمر. (1949م.). ترجمان البلاغه. تصحیح محمد آتش. استانبول: المعهد الشرقی.
رجایی، محمد‌خلیل. (1353). معالم البلاغه، در علم معانی و بیان و بدیع. شیراز: دانشگاه پهلوی.
زاهدی، زین‌الدّین. (1356). روش گفتار در علم معانی و بیان و بدیع. مشهد: دانشگاه مشهد.
شمیسا، سیروس. (1371). بیان. چ 2. تهران: فردوس.
علوی مقدم، محمّد و رضا اشرف‌زاده. (1384). معانی و بیان. تهران: سمت.
فضیلت، محمود. (1390). زبان تصویر. تهران: قلم.
قاسمی، رضا. (1389). معانی و بیان تطبیقی. چ 1. تهران: فردوس.
قیس رازی، شمس‌الدّین محمد. (1314). المعجم فی معاییر اشعار العجم. تصحیح قزوینی. تهران: خاور.
کزازی، میرجلال‌الدّین. (1368). زیبایی‌شناسی سخن پارسی (بیان). تهران: مرکز.
گلی، احمد. (1387). بلاغت فارسی (معانی و بیان). تبریز: آیدین.
محمدی، محمدحسین. (1392). بلاغت. چ 4. تهران: زوار.
وطواط، رشیدالدّین. (1362). حدائق السّحرفی دقایق الشّعر. تصحیح عباس اقبال. تهران: طهوری.
همایی، جلال‌الدّین. (1373). معانی و بیان. به کوشش ماهدخت بانو همایی. تهران: هما.
ــــــــــــــــ . (1389). فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: اهورا.