The Reasons for Amir Khusrau Dehlavi’s Tendency toward Realism in His Sonnets

Document Type : scientific-research

Authors

1 Associate Professor of Persian Language and Literature Payame Noor University

2 Graduate M.A. of Persian Language and Literature Payame Noor University

Abstract

Realism has a privileged position in the Persian poetry of early tenth century SH. This style, which is an intermediate between Iraqi and Indian styles, has brought about the greatest change in the poetic themes after Iraqi style. Amir Khusrau Dehlavi was a famous Persian-speaking mystic and poet in the second half of the seventh century and early eighth century. Although he is one of the most prominent Iraqi-style poets, he must be considered as one of the leaders of realism in Iran. His sonnets are noticeable for simplicity of language and the expression of the issues between the lover and the beloved, which are the hallmarks of this branch of realism. In his sonnets, when the lover encounters his beloved’s disregard, he does not flatter her but blames and reproaches her. The specific characteristics of his sonnets include punishment and taking revenge on the cruel beloved, expression of the relationship between the lover and the beloved, abandoning the lover, punishing the beloved, describing togetherness, expressing the baseness of the beloved and the helplessness of the lover etc. The article demonstrates that the poet has understood the heartbreak caused by love, which is one of the most important elements of this style, and has mingled it with imagination to use it as a thematic element in his poetry.

Keywords

References

اخگر حیدرآبادی، میرزا قاسم‌علی (1385)، مجموعه رسایل عرفانی، تهران، دانشگاه تهران.
جعفری قریه‌علی، حمید (1387)، «وقوع‌سرایی وحشی بافقی در غزل»، نشریۀ زبان و ادبیات فارسی دانشکدۀ علوم انسانی دانشگاه سمنان، صص 22-45.
خانلری، پرویز (1354)، صائب و سبک هندی، تهران، کتابخانۀ مرکزی و مرکز اسناد.
دهلوی، امیرخسرو (1362)، خمسۀ امیرخسرو دهلوی، تصحیح امیراحمد اشرفی، تهران، انتشارات شقایق.
ــــــــــــــــ (1361)، دیوان کامل امیرخسرو دهلوی، به کوشش محمود درویش، تهران، انتشارات جاویدان.
ــــــــــــــــ (1387)،دیوان امیرخسرو دهلوی، با مقدمه محمدروشن، تهران، انتشارات نگاه.
ذوالفقاری، حسن(1369)،«بابافغانی و مکتب وقوع»، کیهان اندیشه،ش 33، صص  179­­_187.
رزمجو، توران (1390)، «نگاهی به مکتب واسوخت در تاریخ ادبیات ایران»، کتاب ماه ادبیات، ش 48، صص 80ـ84.
سعدی، مصلح‌بن عبداﷲ (1374)، کلیات، تصحیح محمدعلی فروغی، تهران، طلوع.
شبلی نعمانی، محمد (1363)، شعرالعجم یا تاریخ شعرا و ادبیات ایران 1 و 2، ترجمۀ سید محمدتقی فخر داعی گیلانی، تهران، دنیای کتاب.
شفیعی کدکنی، محمدرضا (1358)، صُوَر خیال در شعر فارسی، تهران، انتشارات نگاه.
شمیسا، سیروس (1374)، سبک‌شناسی شعر، تهران، انتشارات فردوس.
ــــــــــــــ (1380)، سیر غزل در شعر فارسی، تهران، انتشارات فردوس.
ــــــــــــــ (1381)، شاهدبازی در ادبیات فارسی، تهران، انتشارات فردوس.
صبور، داریوش (1384)، آفاق غزل فارسی، چ 2، تهران، زوار.
صفا، ذبیح‌االله (1369)، تاریخ ادبیات ایران، تهران، فردوس.
غلامرضایی، محمدرضا (1381)، سبک شعر پارسی از رودکی تا شاملو، تهران، جامی.
فخرالزّمانی قزوینی، عبدالنّبی (1363)، تذکرۀ میخانه، تصحح احمد گلچین معانی، تهران، اقبال.
فتوحی رودمعجنی، محمود(1394)، «سبک واسوخت در شعر فارسی»، نامۀ فرهنگستان، ویژه‌نامۀ شبه‌قاره، س 1، ش 3، صص 7ـ33.
فرشیدورد، خسرو (1378)، دربارۀ ادبیات و نقد ادبی، چ3، تهران، امیرکبیر.
گلچین معانی، احمد (1374)، مکتب وقوع در شعر فارسی، مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.
یدی، نرگس و عباسعلی وفایی (1392)، «ریخت‌شناسی و عناصر زینتی عرفانی اشعار امیرخسرو دهلوی»، زیبایی‌شناسی ادبی، د 5، ش 18، صص 23ـ37.
یوسف‌نژاد، یوسف‌علی (1389)، تصحیح دیوان شیخ آذری، رسالۀ دکتری، استاد راهنمامظاهر مصفا، تهران، دانشگاه آزاداسلامی، واحد علوم و تحقیقات.
Journal of Literary Criticism and Rhetoric
Volume 8, Issue 2 - Serial Number 16
February 2020
Pages 119-134

Files

History

  • Receive Date: 05 March 2019
  • Revise Date: 12 October 2019
  • Accept Date: 21 January 2020

Share

How to cite

Statistics