Musical Ambiguity in Amīr Khusrau Dehlavī’s Nine Skies

Document Type : scientific-research

Author

Assistant Professor of Persian Language and Literature, Islamic Azad University, Izeh Branch, Izeh, Iran

Abstract

Amīr Khusrau Dehlavī, the Indian Persian-speaking mystic and musician, is the link between three the rich Iranian, Islamic, and Indian cultures. In order to understand the link between the poetic traditions of Persian language and music properly, it is important to recognize his invaluable contributions to poetry and music and his combining these two for articulation of concepts. Nine Skies, Dehlavī’s masnavi, is among the most reliable works and is replete with musical terms. Musical ambiguity is one of the outstanding rhetorical figures in Nine Skies. Thus, it significantly helps us recognize the effect of music on Dehlavī’s elaboration of poetic concepts. The present study intends to address musical ambiguity as a literary device in this work.

Keywords


ارشاد، فرهنگ (1379)، مهاجرت تاریخی ایرانیان به هند، چ 2، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
آریا، غلامعلی (1365)، طریقۀ چشتیه در هند و پاکستان و خدمات پیروان این طریقه به فرهنگ اسلامی و ایرانی، تهران، زوار.
بهارلو، علیرضا و امیرحسین چیت‌سازیان (1391)، «جایگاه هنر و موسیقی در آرا و اندیشۀ مولانا»، کتاب ماه ادبیات، ش 61، صص 59ـ65.
پورمند، مهران (1379)، دایرة‌المعارف موسیقی کهن ایرانی، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی.
تمیم‌داری، احمد (1372)، «پیوندهای فرهنگی ایران و هند»، مجلۀ کیهان فرهنگی، ش 99، صص10ـ13.
چناری، امیر (1392)، «نگاهی نو به ایهام در بدیع فارسی»، پژوهشنامۀ نقد ادبی و بلاغت، س 2، صص 115ـ134.
بتناگر، چندر شیکهر (1382)، «آفرینش‌های هنری امیرخسرو»، کتاب ماه ادبیاتو فلسفه، ش 75ـ76، صص 26ـ33.
حافظ شیرازی، شمس‌الدّین محمّد (1377)، دیوان حافظ، تصحیح قزوینی و غنی، چ 7، تهران، اساطیر.
حدادی، نصرت‌االله (1376)، فرهنگنامۀ موسیقی ایران، تهران، توتیا.
خلف تبریزی، محمدبن حسین(1362)، برهان قاطع(دورۀ پنج جلدی)، به کوشش محمد معین، تهران، امیرکبیر.
دهخدا، علی‌اکبر (1352)، لغت‌نامه، تهران، سازمان لغت‌نامه.
دهلوی، امیرخسرو(1950م)، مثنوی نُه سپهر، تصحیح محمد وحیدمیرزا، کلکته، هند: بپشث مشن پریس.
راستگو، محمد (1382)، هنر سخن‌آرایی، تهران، سمت.
رامپوری، غیاث‌الدّین محمد (1362)، غیاث‌اللغات، به کوشش محمد دبیرسیاقی، تهران، کانون معرفت.
ستایشگر، مهدی (1381)، واژه‌نامۀ موسیقی ایران‌زمین، ج 1 و 2، تهران، اطلاعات.
سعدی شیرازی، مصلح‌الدّین (1371)، کلیات سعدی، تصحیح محمدعلی فروغی، تهران، ققنوس.
شفیعی کدکنی، محمدرضا (1386)، موسیقی شعر، چ 10، تهران، آگه.
شمس، بهاءالدّین (1383)، موسیقی در عهد باستان، تهران، نور.
عباس رضوی، سید اطهر (1380)، تاریخ تصوف در هند، ترجمۀ منصور معتمدی، ج 1، تهران، مرکز نشر دانشگاهی.
عبدالرّحمن، صباح‌الدّین (1377)، «ستایش زادگاه در آثار امیرخسرو دهلوی»، نامۀ پارسی (آکادمی شبلی)، ش 4، صص 28ـ66.
عمید زنجانی، عباسعلی (1367)، تحقیق و بررسی در تاریخ تصوف، تهران، دار الإسلام.
فارابی، ابونصر (1375)، کتاب موسیقی کبیر، ترجمۀ آذرتاش آذرنوش، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
کی‌منش، عباس (1387). «امیرخسرو و موسیقی دیوان او». حافظ، ش 58، صص 115ـ133.
مشایخ فریدنی، محمدحسین (1366)، «امیرخسرو دهلوی طوطی هند»، کیهان فرهنگی، ش 48، صص 26ـ31.
معین، محمد (1386)، فرهنگ فارسی، چ 24، تهران، اساطیر.
منوچهری دامغانی، احمد (1370)، دیوان منوجهری، تصحیح محمد دبیرسیاقی، تهران، زوار.
نصر، سید حسن (1373)، «تصوف و تأثیر آن در موسیقی»، فصلنامۀ هنر، ش 26، صص 169ـ178.
وطواط، رشیدالدّین (1362)، حدائق السحر فی دقایق الشعر، تهران، کتابخانۀ طهوری و سنایی.
همایی، جلال‌الدّین (1389)، فنون بلاغت و صناعات ادبی، تهران، انتشارات اهورا.