Comparative Criticism of Gulistan and Selected Javame'al-Hekayat With the Semioethics Approach

Document Type : scientific-research

Authors

1 Associate Professor of Persian Language and Literature, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran

2 PhD Candidate of Persian Language and Literature, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran

10.22059/jlcr.2021.327128.1707

Abstract

Faced with literary masterpieces, the increasing correlation of sciences based on the cognition of language, culture, and society with literature, as a practical platform for decryption of the prevalent thoughts in society, has highlighted the requisiteness to accompany artistic pleasure with an interdisciplinary approach in order to get acquainted with cultural background and try to strengthen the moral and cultural infrastructure of society.This is the common theme of Humanities and literature, which can be interpreted as Semioethics: The Life cycle care beyond borders. In the forthcoming research, "Gulistan" and selected "Javame'al-Hekayat", as two prominent books in the category of anecdote, have been analyzed, and with the method of quantitative and qualitative analysis of moral signs the following items have been concluded:1.By their styles (direct-descriptive or persuasive-warning) and less attention to the details of the narrative and 2.By assigning characteristics to the characters of the anecdotes, the authors have presented a social and governmental view of their times, and a display of the real moral characteristics or an idealistic view of morality. 3.The qualitative and quantitative level of attention to Ethics signs is such that the authors can be considered as activists with moral and social concerns and the works or at least parts of the works, represent the realities of the time. 4. Most individual moral signs belong to the range of rationality/ignorance, honesty/dishonesty, compassion/ violence. Also, most social moral signs are justice/oppression and goodness/ carelessness to people 5. From what is represented in the literary masterpieces, it can also be concluded that “people take refuge in many lies with different justifications and in different situations”. Although this claim does not in any way mean the inherent truth of human, it should make us think to restrain mentioned trait to have a more beautiful world or to alleviate human suffering.

Keywords

References

اکو، امبرتو (۱۳۹۷)، نشانه‌شناسی، ترجمۀ پیروز ایزدی، چاپ پنجم، تهران، ثالث.
ایزوتسو، توشیهیکو (۱۳۹4)، مفاهیم اخلاقی- دینی در قرآن مجید، ترجمۀ فریدون بدره­ای، چاپ سوم، تهران، فرزان.
چندلر، دانیل (۱۳۹۷)، مبانی نشانه‌شناسی، ترجمۀ مهدی پارسا، چاپ ششم، تهران، سورۀ مهر.
حاجیانی، ابراهیم (1393)، جامعه‌شناسی اخلاق، تهران، جامعه‌شناسان.
حیدری دهنو، ناهید (1395)، «مقایسۀ اخلاق و حکمت در جوامع­الحکایات و لوامع‌الروایات عوفی و بهارستان جامی»، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد، یاسوج، دانشگاه یاسوج.
سجودی، فرزان و گروه مترجمان (1396)، نشانه‌شناسی فرهنگی(مجموعه مقالات)، تهران، علم.
سعدی (1398)، گلستان، تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی، چاپ چهاردهم، تهران، خوارزمی.
شعیری، حمیدرضا (۱۳۹۵)، نشانه‌معناشناسی ادبیّات، تهران، دانشگاه تربیت مدّرس.
شمیسا، سیروس (1393)، انواع ادبی، چاپ پنجم، تهران، میترا.
صفوی، کوروش (۱۳۹۱)، آشنایی با زبان‌شناسی در مطالعات ادب فارسی، تهران، علمی.
ـــــــــــــــ (۱۳۹4)،  آشنایی با نشانه­شناسی ادبیّات، تهران، علمی.
طایفی، شیرزاد  و محمّد شیخ‌الاسلامی (1396)، «نقد نشانه- معناشناختی داستان شیخ صنعان در منطق­الطیر»،  پژوهش‌نامۀ نقد ادبی و بلاغت، د6، ش1، 33-50.
طوسی، خواجه نصیرالدّین (۱۳۹۱)، اخلاق ناصری، تصحیح مجتبی مینوی و علی‌رضا حیدری، چاپ هفتم، تهران، خوارزمی.
علی‌اکبری، فیروزه (1394)، «نقد نشانه‌شناسی اجتماعی در مجموعه داستان­های جلال آل احمد و یوسف ادریس»، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد، قزوین، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی.
عوفی، سدید­الدّین محمّد (1392)، پانصد و یک حکایت از جوامع­الحکایات، به کوشش امیربانوی کریمی (امیری فیروزکوهی)، تهران، زوّار.
فرانکنا، ویلیام (1392)، فلسفۀ اخلاق، ترجمۀ هادی صادقی، تهران، طه.
فرهنگی، سهیلا و محمّدکاظم یوسف‌پور (1389)، «نشانه‌شناسی شعر الفبای درد سرودۀ قیصر امین‌پور»، کاوش‌نامه، س 11، ش 21، 143-166.
فنایی، ابوالقاسم(۱۳۸۴)، دین در ترازوی اخلاق، تهران، صراط.
کرس، گونتر(۱۳۹۷)، نشانه‌شناسی اجتماعی از نظریّه تا کاربرد، ترجمۀ سجاد کبگانی و رحمان صحراگرد، چاپ چهارم، تهران، مارلیک.
کوبلی، پاول (۱۳۹۶)، سیر نشانه‌شناسی، ترجمۀ راحله قاسمی، تهران، سیاهرود.
ملکیان، مصطفی (1389)، حدیث آرزومندی، تهران، نگاه معاصر.
موسوی، نعیمه (1398)، «تحلیل تطبیقی نشانه­شناسی اجتماعی در رمان نوجوان (گزیدۀ آثار هوشنگ مرادی کرمانی و کاترین پاترسون)»، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبائی.
میرصادقی، جمال (۱۳۸۵)، عناصر داستان، چاپ پنجم، تهران، سخن.
نیکوبخت، ناصر و همکاران (1391)، «الگوی تحوّل زن از همسر خانه‌دار تا مصلح اجتماعی بر اساس نشانه‌شناسی اجتماعی رمان‌های سووشون و عادت می‌کنیم»، جستارهای زبانی، س 3، ش 3، 217-235.
ون لیووِن، تئو(۱۳۹۵)، آشنایی با نشانه‌شناسی اجتماعی، ترجمۀ محسن نوبخت، تهران، علمی.
هلیدی، مایکل و رقیه حسن (۱۳۹۳)، زبان، بافت و متن، ترجمۀ محسن نوبخت، تهران، سیاهرود.
یونسی، ابراهیم (۱۳۸۴)، هنر داستان نویسی، چاپ هشتم، تهران، نگاه.

Files

History

  • Receive Date: 13 July 2021
  • Revise Date: 10 October 2021
  • Accept Date: 20 February 2022

Share

How to cite

Statistics