نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسنده

• احمد احمدی

استادیار دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران

چکیده

شمس الشعراء سروش اصفهانی، از سرآمدان شعر و ادب دوره قاجاریه و از ارکان اربعۀ قصیده در عهد ناصری و در سبک شاعری، پیرو استادان کهن به ویژه فرخی سیستانی و امیر معزی است. از جمله مضامین برجسته و پر بسامد در شعر سروش، بیان مناقب آل اللّه علیهم‌السّلام در والاترین سطوح بوده است. شیوۀ بیان و عرضه این گونه مناقب حاکی از حضور تفکر ویژه‌ای در دربار ناصرالدین شاه قاجار است. این واقعیت در این مقاله به طور مشروح نشان داده شده است

کلیدواژه‌ها

• اهل البیت علیهم السّلام
• تولّی
• شعر و ادب و سروش اصفهانی

عنوان مقاله [English]

Soroush – e – Tavalla

نویسنده [English]

• Ahmad Ahmadi

Assistant professor, University of Tehran

چکیده [English]

Soroush Esfahani is one of the most outstanding poets of the Qajar Period and a follower, in style of poetry, of Farrokhi Sistani. One of the most prominent subjects of his poetry is “the virtues of Ahl-e-bait, peace be upon them. The manner of expression and its style in these poems indicates the presence of a particular type of thought in Naser-e-din shah court. This essay hopes to demonstrate this particular court style.

کلیدواژه‌ها [English]

• : Ahl-e-bait
• friendship
• Poetry and Soroush Esfahani