زیبایی‌شناسی رباعی‌های بیژن ارژن از منظر نقد فرمالیستی

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، گروه زبان و ادبیّات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران.

2 دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران.

10.22059/jlcr.2022.332318.1757

چکیده

مکتب صورت‌گرایی از مکاتب نقدی است که بدون توجه به عوامل مختلف تأثیرگذار در متن ادبی مانند پدیده‌های سیاسی و اجتماعی به نقد شکل بیرونی اثر ادبی می‌پردازد. از آنجا که رباعی یکی از قالب‌هایی است که در راستای تحولات قرن اخیر، تحت تأثیر سنت‌شکنی‌های متعدد قرار گرفته ‌است، می‌توان در نقد زیبایی‌شناسی این نوع شعر از نظریۀ مکتب صورت‌گرایی استفاده کرد. بیژن ار‌ژن یکی از رباعی‌سرایان نو‌گراست که توانسته در کنار پابندی به سنت، عناصر و تکنیک‌های نوین شکلی را به کار ببندد. جستار حاضر می‌کوشد با روش توصیفی ـ تحلیلی و با استناد به نظریۀ مکتب صورت‌گرایی به نقد زیبایی‌شناسانۀ رباعی‌های منتشر‌شدۀ ارژن بپردازد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که استفاده از عناصر شکلی مثل هنجارگریزی، قاعده‌افزایی در کاربرد موسیقی و عنصر مسلط بیشترین نقش را در تأثیرگذاری و زیبایی کلام وی داشته ‌است. هنجارگریزی در دو حوزۀ واژگانی و نوشتاری در کنار برجسته‌سازی صورت، باعث انتقال بهتر معنا شده ‌است. قاعده‌افزایی در موسیقی با کمک توازن آوایی بین صامت‌ها و مصوت‌ها، کاربرد جناس، توازن واژگانی از طریق تکرارهای همگون کامل و ناقص در سطح کلمه و جمله، صورت گرفته و علاوه بر غنای موسیقایی، در القاء مفاهیم و حس‌های خاص به مخاطب کمک کرده ‌است. در حوزۀ  موسیقی کناری، کاربرد قافیه‌های صوتی، تصویری و دستوری به همراه کاربرد ردیف‌های خاص، قابل توجه است. از میان عناصر تکنیکی و فرمال، عنصری که می‌تواند دیگر عناصر را تحت سیطرۀ خود بگیرد عنصر مسلط است؛ عنصر مسلط با توجه به استفادۀ حداکثری در رباعی‌های بیژن ارژن، تصویر است. بررسی زیبایی‌شناسانۀ رباعی‌های ارژن از منظر نقد فرمالیستی، نشان می‌دهد که صورت رباعی‌های او تا چه اندازه در اثرگذاری حسی و معنایی آن نقش دارد..

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The Aesthetics of Bijan Arjan's Quatrains from the Perspective of Formalist Criticism

نویسندگان [English]

  • hosna mohammadzade 1
  • Hossein Qorbanpour Arani 2
1 PhD student, Department of Persian Language and Literature, Faculty of Humanities, Kashan University, Kashan, Iran.
2 Assistant Professor, Department of Persian Language and Literature, Faculty of Humanities, Kashan University, Kashan, Iran
چکیده [English]

The school of formalism in literature is one of the schools of criticism that addresses the external form of literary works without paying attention to various factors influencing the literary text such as political and social phenomena. In line with the developments in the recent century, the quartet is a literary format that has been affected by its influences and witnessed many deviations from common traditions. Hence, the theory of the school of formalism can be applied for the criticism of the aesthetics of this type of poetry. Bijan Arjan is a modernist quatrainist who has been able to use modern elements and techniques in his work in addition to remaining faithful to traditions. The present essay tries to analyze the aesthetic aspects of Bijan Arjan's published quatrains using a descriptive-analytical method informed by the theory of the school of formalism. The findings of the research show that the use of form elements such as non-normativeness, regularization in the use of music and the use of the element of dominanance play the most significant role in the impact and beauty of his poetry. Norm deviation in both lexical and compositional domains, along with highlighting the forms, has made a better transfer of meaning possible in his text. regularization in the use of musical contour is accomplished in his work with the help of phonetic balance between consonants and vowels, use of puns, lexical balance through complete and incomplete identical repetitions at the level of words and sentences. In addition to adding musical richness to the work, this has helped his successful rendition of special concepts and feelings for the audience. As for music accompanying his work, his use of auditory, visual and grammatical rhymes along with the use of special versification is significant. Among the technical and formal elements, the one that is clearly more frequent than other elements is the element of dominanance. The dominant element in Bijan Arjan's quatrains is the use of image because of its high frequency of use. The aesthetic examination of Arjan's quatrains from the perspective of formalist criticism shows how the form of his quatrains plays a significant role in their sensory and semantic impact.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Aesthetics
  • Contemporary quartet
  • Formalist criticism
  • Dominant element
  • Bijan Arjan
ابویسانی، حسین و سجاد اسماعیلی (1393)، «بررسی زیبایی‌شناسی قصیدۀ العام السادس عشر احمد عبدالمعطی حجازی از منظر نقد فرمالیستی»، نقد ادب عربی، ش 8، 7-30.
ارژن، بیژن (1392)، چارانه‌های بیژن ارژن دایی چی، تهران، کتاب نشر.
الیوت. تی. اس. (1375)، برگزیده آثار در قلمرو نقد ادبی، ترجمه و تألیف سیدمحمد دامادی، تهران، علمی.
انوشه، حسن (1381)، فرهنگ‌نامۀ ادبی فارسی، چ 2، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
اویسی کهخا، عبدالعلی و علیرضا رعیت حسن‌آبادی (1390)، «بررسی عناصر سبکی در رباعیات بیژن ارژن»، سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، سال چهارم، ش 3، 151-164.
ایبرمز. ام. اچ. و جفری گالت (1387)، فرهنگ توصیفی اصطلاحات ادبی، ترجمۀ سعید سبزیان، تهران، رهنما.
ایگلتون، تری (1396)، چگونه شعر بخوانیم، ترجمۀ پیمان چهرازی، تهران، آگه.
پاینده، حسین (1369)، «مبانی فرمالیسم در نقد ادبی»، کیهان فرهنگی، دورۀ 2، ش 7، 26-30 . 
جبری، سوسن (1391)، «نقد زیبایی‌شناسی هنری در متن ادبی؛ مطالعۀ موردی یک غزل حافظ»، مطالعات زبانی بلاغی، ش 5، 31-62.
حیدرخانی، مسعود؛ فریده آفرین و اصغر فهیمی‌فر (1399)، «شناسایی عنصر مسلط در فیلم ماهی و گربه»، ارتباطات و رسانه، ش  8، 73-100.
   داودی، مجید (1387)، «زیبایی‌شناسی در نقد سوم کانت و سرچشمه‌های تألیف آن»، کتاب ماه هنر، ش 116، اردیبهشت، 96-105.
سلاجقه، پروین (1401)، امیرزادۀ کاشی‌ها، چ 6، تهران، مروارید.
    سلدن، رامان (1372)، راهنمای نظریۀ ادبی معاصر، ترجمۀ عباس مخبر، تهران، طرح نو.
سجودی، فرزان (1377)، «هنجارگریزی در شعر سهراب سپهری»، کیهان فرهنگی، ش 142، 20-23.
شفیعی‌کدکنی، محمدرضا (1384)، موسیقی شعر، چ 8، تهران، آگه.
ـــــــــــــ (1372)، صورخیال در شعر فارسی، چ 5، تهران، آگاه.
شفیعی‌کدکنی، محمدرضا (1396)، رستاخیز کلمات (درس‌گفتارهایی دربارۀ نظریۀ ادبی صورت‌گرایان روس)، تهران، سخن.
شمیسا، سیروس (1387)، سیر رباعی، چاپ سوم، تهران، نشر علم.
صفوی، کورش (1395)، فرهنگ توصیفی مطالعات ادبی، تهران، علمی.
ـــــــــــــ (1380)، از زبان‌شناسی به ادبیات، ج 1 و 2، چ 2، تهران، سورۀ مهر.
علوی‌مقدم، مهیار (1377)، نظریه‌های نقد ادبی معاصر (صورت‌گرایی و ساختارگرایی)، تهران، سمت.
علی‌پور، مصطفی (1378)، ساختار زبان شعر امروز، تهران، فردوس.
قاسمی، حسن (1388)، صور خیال در شعر مقاومت، ج 2، تهران، فرهنگ‌گستر.
کافی، غلامرضا و سیدمهدی موسوی‌نیا (1397)، «جلوه تحولات زبانی و قالبی در رباعی معاصر»، ادبیات پارسی معاصر، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال 8، ش 1، 179- 205.
کالر، جاناتان (1385)، نظریۀ‌ ادبی؛ معرفی بسیار مختصر، ترجمۀ فرزانه طاهری، تهران، مرکز.
کامگار پارسی، محمد (1372)، رباعی و رباعی‌سرایان از آغاز تا قرن هشتم به کوشش اسماعیل حاکمی، تهران، دانشگاه تهران.
محمد آملی، محمدرضا (1377)، آواز چگور، تهران، ثالث.
مصطفوی، شمس‌الملوک (1391)، «هایدگر و پدیدارشناسی هرمنوتیکی هنر»، کیمیای هنر، ش 3، 47-54.
مقدادی، بهرام (1378)، فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی (از افلاطون تا عصر حاضر)، تهران، فکر امروز.
میرافضلی، سیدعلی (1376)، «پارسی و رباعی»، شعر، ش  21، پاییز، 8-19.
ـــــــــــــ (1391)، در آستانۀ تازه‌شدن، مشهد، سپیدباوران.
ـــــــــــــ (1394)، جنگ رباعی، تهران، سخن.
میرسکی، دیمیتزی (1378)، تاریخ ادبیات روسیه، ترجمۀ ابراهیم یونسی، تهران، امیرکبیر.
میرصادقی، میمنت (1376)، واژه‌نامۀ هنر شاعری، تهران، کتاب مهناز.
یاکوبسون، رومن (1392)، «واقع‌گرایی در هنر»، در نظریۀ ادبیات؛ متن‌هایی از فرمالیست‌های روس، گردآوری تزوتان تودوروف، ترجمۀ عاطفه طاهایی، چ 2، تهران، دات.