پژوهش‌نامه نقد ادبی و بلاغت

تشبیه، ژرف‏‌ساخت بسیاری از صنایع بدیعی را تشکیل می‌‏دهد و در کتب بلاغی متقدمان و متأخران به گونه‌‏ها و اقسام مختلفی به آن اشاره شده است که هر یک به شکل‌های مختلف در تصویرگری و انعکاس تخیلات شاعرانه ... بیشتر تشبیه، ژرف‏‌ساخت بسیاری از صنایع بدیعی را تشکیل می‌‏دهد و در کتب بلاغی متقدمان و متأخران به گونه‌‏ها و اقسام مختلفی به آن اشاره شده است که هر یک به شکل‌های مختلف در تصویرگری و انعکاس تخیلات شاعرانه نقش هنری ایفا می‏‌کنند. تلاش و نکته‌‏سنجی‏‌های علمای بلاغت هم در دسته‏‌بندی و طبقه‌بندی انواع و اقسام تشبیه ستودنی است، با این ‏وجود گاهی در مطالعۀ دیوان‌های شاعران و کندوکاو در صور خیال گویندگان پارسی، به تشبیهاتی برمی‏‌خوریم که در کتب بلاغی به شکل جداگانه و علمی مورد بررسی قرار نگرفته است. یکی از این نوع تشبیه‏‌ها، تشبیهی است با ساختار نحوی و اهداف کاملاً مستقل، که در نقطۀ مقابل تشبیه‏‌های تفضیلی قرار دارد. جستار حاضر در پی آن است که به شیوۀ توصیفی- تحلیلی این نوع تشبیه‌‏ها را در آثار گویندگان دوره‏‌های مختلف مورد واکاوی قرار بدهد. نتایج به‌‏ دست‏ آمده نشان می‏‌دهد که این نوع تشبیه از زمان‏‌های بسیار قدیم کاربرد داشته و کهن‏ترین کاربرد آن در شاهنامۀ فردوسی پیدا شد. این نوع تشبیه‌ها گونه‌‏های مختلفی دارند که در برخی موارد، گوینده، مشبه را - برعکس تشبیه تفضیلی - در صفتی پست‏‌تر و کمتر از مشبهٌ ‏به به تصویر می‏‌کشد و گاهی هم گوینده از صنعت مدح شبیه به ذم بهره گرفته و تشبیه را به شکلی به کار می‏‌برد که شائبۀ ذم از آن به نظر می‏‌رسد، درحالی‏‌که هدف تشبیه، مدح مشبه بوده است، و نهایتاً مواقعی نیز هدف تشبیه را نه در طرفین تشبیه، بلکه باید در عنصر سومی که خارج از ارکان تشبیه است جستجو کرد که شاعر برای بزرگ‌داشت و یا نشان دادن زشتی آن، از این نوع ساختارهای تشبیهی استفاده می‌‏کند.

علمی-پژوهشی

تحلیل گفتمان انتقادی مکتب داستان‏ نویسی جنوب (تنگسیر، سووشون، اهل غرق)

سید محمد دشتی؛ شهربانو گودرزی

دوره 13، شماره 1 ، خرداد 1403، صفحه 19-39

https://doi.org/10.22059/jlcr.2024.366278.1962

چکیده

نویسندگانی که در یک اقلیم مشترک زندگی می‌کنند؛ در آفرینش هنری خود، علاوه بر جهان‌بینی و سبک شخصی، از شرایط اقلیمی، اجتماعی و سیاسی آن منطقه نیز تأثیر می‌پذیرند و مکتب منطقه‌ای و اقلیمی را پدید می‌آورند. ... بیشتر نویسندگانی که در یک اقلیم مشترک زندگی می‌کنند؛ در آفرینش هنری خود، علاوه بر جهان‌بینی و سبک شخصی، از شرایط اقلیمی، اجتماعی و سیاسی آن منطقه نیز تأثیر می‌پذیرند و مکتب منطقه‌ای و اقلیمی را پدید می‌آورند. یکی از این مکتب‌ها، مکتب داستان نویسی جنوب است که در ادبیات داستانی ایران جایگاه ویژه‌ای دارد. متون، از جمله متون ادبی، در تعامل با تاریخ، حامل فحوای سیاسی- اجتماعی‌ می‌شوند و جایگاه حضور گفتمان‌های مختلف می‌گردند.تأثیر شرایط سیاسی، تاریخی و اقلیمی بر ادبیات جنوب، به ویژه از کودتای 1332 تا دو دهة پس از انقلاب، همانندی‌های بسیاری از نظر محتوا و ساختار در آثار داستان‌نویسان بزرگ این اقلیم به وجود آورده است. در این پژوهش با انتخاب سه اثر شاخص مکتب جنوب یعنی رمان‌های « تنگسیر» از صادق چوبک، «سووشون» از سیمین دانشور، و « اهل غرق» از منیرو روانی‌پور نشان داده‌ایم که چگونه آثار برگزیدۀ این مکتب، متأثر از گفتمان‌های موجود و ساختار اجتماعی مولد این گفتمان‌ها، تولید شده‌اند. نویسندگان مذکور در آثار خود نسبت به دیگر آثار این مکتب به گونه‌ای ملموس‌تر به بازسازی فضای استعمار و استبداد زده و ایجاد گفتمان‌های غالب پسااستعماری و استبدادستیزی در یک برهۀ تاریخی یعنی از زمان حضور استعمار انگلیس در اواخر عهد قاجار تا کودتای 1332 پرداخته‌اند. گفتمان‌های غالب این مکتب در مسیر متضاد با گفتمان حاکم یعنی استعمار و استبداد است. این گفتمان‌ها خود را بر ساختار واژگانی، نحوی و بلاغی کلام تحمیل کرده‌اند. نهایتاً می‌توان این متون را متأثر از گفتمان غالبی دانست که تولید آنها را اقتضا می‌کرده‌است.

علمی-پژوهشی

بازنمایی هویت در زبان نمایشنامۀ پروین دختر ساسان

سعید ابوطالبی؛ حسین رضویان

دوره 13، شماره 1 ، خرداد 1403، صفحه 41-60

https://doi.org/10.22059/jlcr.2024.367296.1965

چکیده

پژوهش پیش ‏رو به بررسی بازنمایی هویت در متن نمایشنامۀ فارسی پروین دختر ساسان نوشتۀ صادق هدایت می‌‏‏پردازد. هدف این پژوهش شناسایی و بررسی نقش زبان در بازنمایی هویت در نمایشنامه‌‏های تاریخی فارسی ... بیشتر پژوهش پیش ‏رو به بررسی بازنمایی هویت در متن نمایشنامۀ فارسی پروین دختر ساسان نوشتۀ صادق هدایت می‌‏‏پردازد. هدف این پژوهش شناسایی و بررسی نقش زبان در بازنمایی هویت در نمایشنامه‌‏های تاریخی فارسی و در پی آن به دست دادن نگاهی زبان‌شناختی به مسئلۀ هویت در نوشتار نمایشنامه‌‏ها و فیلمنامه‏‌های فارسی است. اثر مورد مطالعه با توجه به نمایش یک دورۀ خاص تاریخی، که هویت ایرانی در هشدار از میان رفتن بوده، گزیده شده است. این اثر بر اساس چارچوب نظریۀ بازنمایی استوارت هال (1386، 2006) مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه‌‏های به‌دست‌آمده از بررسی اثر نشان می‏‌دهد که بازنمایی هویت با توجه به رویکرد ارادی و برساختی بیشترین میزان و رویکرد بازتابی کمترین میزان استفاده را داشته‌‏اند. همچنین مشاهده گردید که از میان سویه‌‏های هویتی، در این نمایشنامه بیشترین فراوانی مربوط به هویت فردی بود و پس از آن به ترتیب هویت ملی و هویت تاریخی، سویه‌‏های بهره برده شده، بوده‏‌اند. در این میان نگارنده با مورد‏ی برخورد داشت که با هویت آن دورۀ تاریخی همگون نبود و آن را در یک دسته با نام هویت جعلی دسته‌‏بندی کرده است. نگارنده احتمال می‏‌دهد که وارد شدن موردهای هویت جعلی در متن به دلیل ناآشنایی نویسندۀ‏ اثر با زبان، فرهنگ و باورهای مردم آن دورۀ تاریخی ا‏ست. همچنین یافته‏‌های پژوهش این‏گونه می‌‏نماید که از میان پارامترهای هویت‌‏ساز، به ترتیب بیشترین پارامتر جمله و پس از آن واژه، بند و گروه پارامتر‏های هویت‌ساز بوده‌‏اند.

علمی-پژوهشی

تحلیل رمان قهوه سرد آقای نویسنده با تکیه بر کارکرد «صورت‏‌گردانی» در تخمین گروه مخاطبان

ابراهیم رنجبر

دوره 13، شماره 1 ، خرداد 1403، صفحه 61-80

https://doi.org/10.22059/jlcr.2023.369458.1970

چکیده

رمان قهوه سرد آقای نویسنده، نوشتۀ روزبه معین (چاپ اول: 1396)، مطابق شناسنامۀ کتاب، در مدت سه سال به چاپ هشتادوچهارم رسید‏. مطابق گزارش برخی از خبرگزاری‌ها[1]، خریداران این رمان، در روز اول نشر، در صف انتظار ... بیشتر رمان قهوه سرد آقای نویسنده، نوشتۀ روزبه معین (چاپ اول: 1396)، مطابق شناسنامۀ کتاب، در مدت سه سال به چاپ هشتادوچهارم رسید‏. مطابق گزارش برخی از خبرگزاری‌ها[1]، خریداران این رمان، در روز اول نشر، در صف انتظار ایستادند و همۀ نسخه‌های آن را خریدند. البته در این مورد تأثیر فضای مجازی را باید جدی گرفت زیرا نویسنده، پیش از انتشار، قطعه‏‌هایی از آن را که صرفاً جنبۀ رمانتیک داشتند، در فضای مجازی منتشر می‏‌کرد. هدف این نوشته تبیین شیوۀ شخصیت‌‏پردازی و داستان‏‌نویسی این رمان است تا عوامل قوت و ضعف آن تعیین شوند. یکی از عوامل قوت این رمان استفاده از شیوۀ «صورت‏گردانی» در شخصیت‌‏پردازی است. این رمان به شیوۀ «صورت‏گردانی» نوشته شده‏ و این شیوه صورتی نو به مفاهیم تکراری رمان داده‏ است. در اینجا غرض از صورت‌گردانی این است که شخصیت اصلی، یک کنشگر هسته‌ای است. او به سایه‌هایی تکثیر می‌شود. هر سایه، در لایۀ زیرین، در نقش یک کنشگر و در لایۀ رویین، در صورت یک شخصیت مستقل نمود پیدا می‌کند ولی در یک یا چند کنش، از راه یک یا چند شباهت، دوباره در قالب اصل خود نمود می‌یابد. در این بررسی از روش تحلیلی استفاده شده ‏است‏، یعنی «صورت‏گردانی» شخصیت‏‌ها، نقطۀ مرکزی رمان تلقی شده و میزان دوری و نزدیکی، و هماهنگی و ناهماهنگی عناصر با آن سنجیده شده‏‏ تا نشانه‏‌هایی از سلیقه‏‌های ذوقی و فرهنگی علاقه‌‏مندان به دست آید. نتیجۀ بررسی نشان می‏‌دهد که عناصر رمان در خدمت شیوۀ «صورت‏گردانی» هستند. شخصیت‌‏های مهم رمان سایه‏‌های شخصیت اصلی و اپیزودهای رمانتیک متعدد، تکرار مضمون اصلی رمان هستند. علاوه بر این وجه توصیفی زبان با غلبه بر وجه رفتارگرایانۀ آن، جنبۀ رمانتیک رمان را بسیار برجسته کرده است. بدین ترتیب، عاشقی و هجران و توهم ‏تنهایی با تعابیر متنوع بارها تکرار شده است و این می‏تواند گروه‏‌های خاصی را جذب کند. 1. از جمله رک. ایبنا، چهارشنبه 6 اردیبهشت 1396 (ibna.ir/news)

علمی-پژوهشی

دگردیسی کنش در ترس و لرز غلامحسین ساعدی با تکیه بر نظریۀ عمل پیر بوردیو

شیرزاد طایفی؛ محمّد شیخ الاسلامی

دوره 13، شماره 1 ، خرداد 1403، صفحه 81-102

https://doi.org/10.22059/jlcr.2021.328899.1728

چکیده

از جمله ابزارهای پژوهشگر حوزۀ ادبی، نقدِ جامعه‌شناختی است که به کمک آن می‌تواند جهان متن را تحلیل کند و از رهگذار آن به انکشاف معنا دست یابد. در این پژوهش، برآنیم به روش تحلیل کیفی و با تکیه بر مطالعات ... بیشتر از جمله ابزارهای پژوهشگر حوزۀ ادبی، نقدِ جامعه‌شناختی است که به کمک آن می‌تواند جهان متن را تحلیل کند و از رهگذار آن به انکشاف معنا دست یابد. در این پژوهش، برآنیم به روش تحلیل کیفی و با تکیه بر مطالعات کتابخانه‌ای و بر مبنای نظریۀ عمل یا کنش پیر بوردیو قصه‌های شش‌گانۀ ترس و لرز غلامحسین ساعدی را بازخوانی کنیم. در هر قصه تلاش کردیم به صورت مجزّا عادت‌واره، سرمایه، موقعیت هر شخصیت در میدان مورد نظر و روابط ایشان را بررسی کنیم. دستاوردهای پژوهش نشان می‌دهد: 1. فقر و کمبود سرمایۀ فرهنگی و اقتصادی مهم‌ترین عامل برای ایجاد و گسترش خرافه، ترس و به ویژه تحمیل آن به عنوان عادت‌وارۀ اهالی آبادی است. 2. یکی از عادت‌واره‌های برجستۀ اهالی ترس و انفعال است که به طرق مختلف آن را دائماً بازتولید می‌کنند و به نسل بعدی انتقال می‌دهند 3. با وجود کمبود و فقر سرمایه، اهالی سعی می‌کنند موقعیت خود را در میدان حفظ و حتی برای ارتقای آن تلاش کنند. مبنای رابطۀشان، بر اساس موقعیت‌شان در میدان تغییر می‌کند و حتی به نزاع روی می‌آورند. 4. به هنگام خارج شدن اهالی از آبادی یا ورود شخص یا اشخاصی به آن‌جا، اهالی احساس خطر می‌کنند؛ به ویژه کسانی که از سرمایۀ اقتصادی برخوردارند بیش از دیگران دچار ترس و لرز می‌شوند. 5. همبستگی اهالی با پیشروی قصه‌ها به تدریج کاهش می‌یابد و در قصۀ ششم به‌طور کامل فروپاشی روابط اهالی علنی می‌شود. 6. با پیشروی قصه‌ها از میزان کنشگری شخصیت‌ها کم می‌شود و به سمت کنش‌پذیری پیش می‌روند.

علمی-پژوهشی

چیستی و چگونگی «رئالیسم سمبولیک» در متون ادبی

طاهره کوچکیان

دوره 13، شماره 1 ، خرداد 1403، صفحه 103-120

https://doi.org/10.22059/jlcr.2024.337803.1958

چکیده

پژوهش حاضر بر آن است تا با بررسی مروری و انتقادی رئالیسم سمبولیک، ضمن تحلیل سه جنبۀ مهم از شناخت‌شناسی آن، چیستی و چگونگی رئالیسم سمبولیک را در متون ادبی تبیین نماید. بدین منظور در سه بخش، بافتِ موقعیتی ... بیشتر پژوهش حاضر بر آن است تا با بررسی مروری و انتقادی رئالیسم سمبولیک، ضمن تحلیل سه جنبۀ مهم از شناخت‌شناسی آن، چیستی و چگونگی رئالیسم سمبولیک را در متون ادبی تبیین نماید. بدین منظور در سه بخش، بافتِ موقعیتی رئالیسم سمبولیک، امکان پیوند رئالیسم با ضد‌رئالیسم و نمادپردازی در رئالیسم سمبولیک و نظام معنایی رئالیسم سمبولیک بررسی‌ گردید. رئالیسم سمبولیک، هم به‌عنوان یک تکنیک هنری و همچنین به‌عنوان یک سبک شناخته شده است، از آنجا که اصطلاح «رئالیسم سمبولیک» در مجامع ادبی و هنری ایران به روشنی شناخته نشده است، ضرورت این پژوهش احساس می‌شد. نتیجه آنکه رئالیسم سمبولیک در بسترهایی رشد کرد که ارتباط زبان با واقعیت پررنگ‌تر و برجسته‌تر شد و از سویی نیز برای فراروی از واقع‌گرایی عکاسانه، همزمان از نماد استفاده گردید. در مورد دیگر، امکان تعامل رئالیسم با ضد رئالیسم و نمادپردازی بررسی شد، نتیجه آنکه در دوره‌های مورد بررسی می‌توان شاهد تأثیر و تأثر رئالیسم از ضد‌رئالیسم و نماد در استفاده از رئالیسم سمبولیک بود، هرچند این پیوندها قابل ردگیری هستند، امّا رئالیسم سمبولیک نشان‌ داد خود دارای ساختاری مستقل است. در سومین بخش ضمن تأیید و تبیین نظام معنایی رئالیسم سمبولیک، وجه تمایز آن با سایر نظام‌های نمادین مشخص شد و جایگاه نماد در رئالیسم سمبولیک تحلیل گردید، نتایج پژوهش نشان می‌دهد که نظام معنایی در رئالیسم سمبولیک با اندکی تفاوت از نظریات دوسوسور، پیرس و یاکوبسن، قابل تعریف است و می‌توان الگوی معنایی مستقلی برای آن ترسیم کرد و در نهایت می‌توان به این تعریف دست یافت که رئالیسم سمبولیک نوع خاصی از نمادپردازی است که به دلیل قرار گرفتن در یک زمینۀ رئالیستی از محدودیت‌های معنایی و تفسیری برخوردار است و آن نوع تعدد معنایی رایج در متون نمادین را ندارد.

پژوهش‌نامه نقد ادبی و بلاغت

مقالات آماده انتشار

شماره جاری

دوره 13 (1403)

دوره 12 (1402)

دوره 11 (1401)

دوره 10 (1400)

دوره 9 (1399)

دوره 8 (1398)

دوره 7 (1397)

دوره 6 (1396)

دوره 5 (1395)

دوره 4 (1394)

دوره 3 (1393)

دوره 2 (1392)

دوره 1 (1391)

دوره و شماره: دوره 13، شماره 1 - شماره پیاپی 33، خرداد 1403، صفحه 1-120

تحلیل و بررسی نوعی تشبیه نویافته در ادب فارسی در تقابل با تشبیه تفضیلی

چکیده

تحلیل گفتمان انتقادی مکتب داستان‏ نویسی جنوب (تنگسیر، سووشون، اهل غرق)

چکیده

بازنمایی هویت در زبان نمایشنامۀ پروین دختر ساسان

چکیده

تحلیل رمان قهوه سرد آقای نویسنده با تکیه بر کارکرد «صورت‏‌گردانی» در تخمین گروه مخاطبان

چکیده

دگردیسی کنش در ترس و لرز غلامحسین ساعدی با تکیه بر نظریۀ عمل پیر بوردیو

چکیده

چیستی و چگونگی «رئالیسم سمبولیک» در متون ادبی

چکیده